top of page
Zoeken

Onze intuïtie: accepteren of negeren?

ftrjjanssen

Bijgewerkt op: 17 feb

De 21ste eeuw wat een kans, of is het 21ste eeuw wat een ramp!

We leven momenteel in een wereld waar we uitgaan van heel veel data en zelfs algoritmen. Het maakt niet uit wat je wilt weten er is een app voor die uit gaat van technische data, zodat jij een rationele keuze kunt maken. Data die je vertelt of het gaat regenen, data die je vertelt waar je de beste prijs krijgt voor die coole sneakers en data die jou vertelt of jouw datingprofiel een match vormt met dat van die dame uit Hendrik Ido Ambacht. Ja inderdaad, op sommige zaken zijn we zover doorgeslagen. Blijkbaar kunnen we niet meer logisch nadenken en niet vertrouwen op onze intuïtie.


Wetenschap vs Intuïtie

Er is niet veel onderzoek gedaan naar onze intuïtie en dat is logisch. Intuïtie is iets ongrijpbaars voor de wetenschap. Albert Einstein noemt onze intuïtie een "gift" oftewel een cadeau.

Einstein: 'The inituitive mind is a sacred gift and the rational mind is a faithful servant. We have created a society that honours the servant and has forgotten the gift.'

Door je intuïtie te combineren met rationeel nadenken, bezit je een kracht die onderscheidend is van de meeste mensen. Maar het lijkt wel of we ons schamen voor onze intuïtie. Hoe zou dat komen?

En hoe kan het dat mijn vader in de tijd dat hij niet beschikte over allerlei technische data toch nagenoeg altijd wist of het die dag ging regenen? Hij was een boer, zoals zijn vader en zijn overgroot vader. Blijkbaar beschikte hij toch over een kwaliteit die er voor zorgde dat hij wist wat het weer ging worden. Mijn vader was iemand met sterk ontwikkeld analytisch vermogen die eigenschap heb ik van hem ontvangen, een cadeautje. Hij zag en hoorde nagenoeg alles, hierdoor wist hij snel bepaalde patronen te leggen, waardoor hij niet alleen het weer, maar ook mensen goed wist in te schatten. Natuurlijk zat hij er wel eens naast en daar baalde hij dan flink van, maar meestal liet zijn analytische vermogen hem niet in de steek.


Visie op intuïtie

Mijn eigen visie op intuïtie is dat het een combinatie is van de volgende zaken:

  • eerdere ervaringen

  • analytisch vermogen

  • bewustzijn van het onderbuik gevoel

Ervaringen uit het verleden worden opgeslagen in het brein en spelen onbewust een rol, wanneer jij en ik een keuze maken. Ik heb het dan onder andere over ervaringen met andere mensen, zijn ze te vertrouwen of moet je op je hoede zijn bij voorbeeld. En dan komt het analytische vermogen van pas. Want door te letten op non verbale signalen zoals oogcontact, lichaamshouding en de intonatie van de stem geef je jezelf ondersteunende data om te bepalen of iemand liegt of de waarheid spreekt. Ten slotte dien je je bewust te zijn van dat je onderbuikgevoel jou vertelt wat je werkelijk ziet, hoort en voelt.


Intuïtie en rationeel vermogen

Is je intuïtie 100% betrouwbaar: nee absoluut niet! Ook je intuïtie laat je in de steek, zeker wanneer je getriggerd wordt door eerder ervaringen, dat merk ik bij mezelf soms en bij veel cliënten. Bij cliënten waar ex-partners vreemd gingen bij voorbeeld, is er kans dat je intuïtie teveel wordt getriggerd hierdoor en je denkt te weten dat je huidige partner dus ook vreemd gaat, terwijl er niks is gebeurd. In deze situaties beschikken we gelukkig ook over een rationeel vermogen.

Het rationele vermogen helpt ons om nuances aan te brengen en te checken hoe realistisch het is dat bepaalde zaken gebeuren, voorkomen of plaats zullen vinden. Ons rationele vermogen is een soort van kansberekening tool die ons helpt om realistisch te denken en daardoor slim te kiezen.


Persoonlijke anekdote:

Het is 8 oktober 2011 rond 14:30 en ik ben aan het hardlopen. Op het moment dat ik over de Wylerbaan in Groesbeek loop, voel ik dat er iets knapt in mij van binnen, alsof ik iets ben kwijt geraakt. Ik heb dit nog nooit gevoeld en zal dit hierna ook nooit meer voelen tot op de dag van vandaag.

Ik heb geen idee wat dit voor een gevoel is en loop door naar huis. Kort daarna krijg ik een telefoontje van mijn zwager: 'Je moet nu naar ons toe komen Frank, nu!' Ik weet dat het foute boel is, dat kan ik aan zijn stem horen. Vijf minuten later ben ik er en blijkt dat mijn vader is overleden aan een hartstilstand toen hij aan het werk was in de buurt van Boxmeer. Een paar dagen na de begrafenis gaan mijn gedachten terug naar dat moment op de Wylerbaan. Hoe is het mogelijk dat mijn onderbuikgevoel al wist dat er iets definitiefs gebeurd was die middag? Ik weet het zeker, er is meer tussen hemel en aarde dan dat wij met al onze technische data en wetenschap ooit zullen kunnen verklaren, gelukkig maar!



 
 
 

コメント


bottom of page