Bijna iedereen wil wel een goed mens zijn, sociaal, moedig, eerlijk, goed verdienen en liefst ook nog een goede collega, goede ouder, fijn familielid en toffe buurman zijn. Laat ik je uit je droom helpen, dit ben je lang niet allemaal. En wat gebeurt er wanneer we te horen krijgen dat we egoïstisch, laf, oneerlijk of oncollegiaal zijn? Dan is ons ego vaak direct op zijn tenen getrapt.
Maar hoe onrealistisch is het om te denken dat jij een nagenoeg volmaakte wereldburger bent, een voorbeeld voor vele andere, een leider, maar ook bescheiden en natuurlijk de ideale schoonzoon of schoondochter? Antwoord: heel onrealistisch, waanzin en ook lachwekkend. Eckhart Tolle schrijft over ons ego het volgende:
‘Neem het ego vooral niet te serieus. Glimlach even wanneer je ego gedrag bij jezelf bespeurt. Hoe is het mogelijk dat de mensheid zich daar zo lang door heeft laten bedotten?’
Ieder mens heeft verschillende eigenschappen. Of die eigenschappen goed of fout zijn is sowieso al een subjectief iets. Hier in het Westen bij voorbeeld wordt assertiviteit gezien als iets goeds, in andere delen van de wereld is dat lang niet het geval. Het gaat er niet om wie je bent, het gaat erom of je jezelf kunt accepteren zoals je op dit moment bent. Wanneer je beschikt over zelfacceptatie ben je in staat om in te zien wie je werkelijk bent.
Het wordt een probleem voor mensen, wanneer iemand zichzelf niet accepteert zoals hij of zij is, gevolg hiervan is dat je je ook anders gaat gedragen als je werkelijk bent. En wanneer je dit maar lang genoeg vol houdt, verlies je jezelf. Je komt in een crisis terecht, een identiteitscrisis. Als iets vermoeiend is en veel energie op slurpt dan is het wel je anders voor doen dan je werkelijk bent!
Een tijd terug las ik over een cliënt, die met zichzelf in de knoop zat. Aan de ene kant wilde ze een feministe zijn, zelfstandig en onafhankelijk. Ze had een relatie met een lieve, zorgzame man. Die man was kleiner dan haar en had een buikje. Maar diep van binnen wilde ze een lange, gespierde man, een man waarbij ze in zijn armen kon kruipen, wanneer dat nodig was. Het probleem was dat ze deze gedachte niet kon accepteren, haar feministische zelf vond dit niet kunnen. Dus bleef ze lange tijd ongelukkig in haar relatie en begreep haar lieve, zorgzame man ook niet waarom ze vaak zo onaardig naar hem was.
Zelf heb ik een aantal jaren in de financiële dienstverlening gewerkt. Het enige wat ik nog wel leuk vond daaraan was mensen adviseren. Alle andere kanten van de sector pasten totaal niet bij me, ik ben geen harde zakenman, die zijn gevoelens gemakkelijk aan de kant kan schuiven wanneer dat nodig is. Het probleem was alleen dat ik mezelf toen nog niet wist te accepteren en iemand anders wilde zijn dan ik werkelijk was. Uiteindelijk was het maar goed dat ik ontslag kreeg. Toen ik dit ongeveer een jaar later echt had geaccepteerd, viel er werkelijk een enorme last van mijn schouders. Mijn zelfacceptatie voelde als een bevrijding en er kwam een bak positieve energie vrij. Het voelde alsof ik een hele nieuwe kans en andere start mocht maken in mijn leven.
Er bestaan al lange tijd allerlei theorieën over zelfvertrouwen, zelfwaardering en hoe je er voor kunt zorgen dat je beschikt over genoeg van beide. Maar de kracht van zelfacceptatie wordt de laatste jaren pas meer onder de loep genomen. Acceptatie is manier van benaderen. Oordelen of begrijpen zijn andere manieren van benaderen. Een mooi voorbeeld vind ik ouders. Ouders hebben nu eenmaal verwachtingen van hun kinderen, die heb ik ook van onze dochter en daar is ook niks mis mee. Maar het kan een probleem worden, wanneer ons kind anders blijkt te zijn dan we hadden gedacht of gehoopt. Nog steeds is er niks aan de hand, alleen een zoon blijkt niet van voetbal te houden, maar van rapmuziek maken of van hogere wiskunde. Kun je dit accepteren of ga je toch proberen je zoon op andere gedachten te brengen? En wat als je zoon nu op mannen valt of op 20 jaar oudere mannen valt, kun je dit zo maar accepteren of ga je lopen nadenken en zijn gedrag proberen te begrijpen of het veroordelen.
Zelfacceptatie helpt je ook bij het accepteren van andere. Wanneer je diep in je gedachten en in je hart kijkt, is er een kans dat je daar ook dingen van jezelf tegen komt die je eigenlijk niet zo leuk vindt aan jezelf. Lukt het je dit toch te accepteren dan maak je het voor jezelf aangenamer en vooral makkelijker. Je zult in je leven ook eigenschappen van andere tegenkomen, die je niet zo leuk, charmant of plezierig vindt. Je kunt proberen te begrijpen waarom deze persoon zo is of zo doet, wellicht dat dat al wat helpt. Je kunt ook accepteren dat deze persoon nu is zoals hij of zij is. En bedenk je daarbij ook goed dat jouw waarden en normen niet zaligmakend zijn. Iemand kan anders over dingen denken en daar kun jij het niet mee eens zijn. Laat het gedrag van iemand anders jou niet los dan is de kans erg groot dat het je niet lukt deze persoon te accepteren zoals hij of zij is.
Wanneer je tot hier bent gekomen met lezen wil ik je belonen. Heb je interesse in een counseling of coaching sessie dan krijg je 25% korting. Aanmelden voor een sessie dient te gebeuren vóór 18 september 2021. Wie weet treffen we elkaar binnenkort in de praktijk.
댓글