Hulp vragen is een krachtige stap, het vraagt moed en zelfbewustzijn. Durf jij om hulp te vragen?

Zonder dat we het echt in de gaten hebben, leven we steeds individueler met name in West-Europa. Dit heeft invloed op onze mentale en psychische gezondheid. Denk aan gevolgen als de toenemende eenzaamheid, onze mobiele telefoonverslaving en de toenemende mate van zelfmoord. Helaas heb vrij recentelijk nog een zelfmoordgeval meegemaakt in de familiekring. Het zet je aan het denken en ik beschouw het als waarschuwing om het leven niet als vanzelfsprekend te nemen.

Wat ik ook veel hoor en zie is dat iedereen ontzettend druk is, het wordt inmiddels als vanzelfsprekend gezien en daar ligt direct het grote probleem. Het meest gegeven antwoord op de vraag ‘Hoe gaat het met je?’ is ‘ik heb het druk’. In mijn ogen is dit een omzeiling van de vraag om maar niet aan te hoeven geven hoe je je voelt. Blijkbaar vinden we dit vaak lastig en zeker wanneer het niet zo goed gaat dan hebben we het daar liever niet over. Gek genoeg klagen we wel over fysieke pijntjes alleen zijn er maar weinig mensen die de link leggen naar een mogelijke psychische of mentale oorzaak hiervan.

Binnen mijn praktijk ontmoet ik mensen die zijn vastgelopen op het werk, de gezinssituatie en in de knoop zitten met zichzelf. Hoe langer je hetzelfde doet, hetzelfde denkt en daarvan nauwelijks afwijkt, hoe groter de kans dat je ergens in je leven een keer vast gaat lopen. Alles om ons heen verandert namelijk vroeger of later. Wanneer iemand zich niet aanpast aan de omstandigheden en alsmaar blijft doen wat hij of zij deed dan zul je een keer de deksel op je neus gaan krijgen. Over psychologische flexibiliteit beschikken, wil zeggen dat je veerkrachtig bent, je kunt omgaan met wisselende omstandigheden en tegenslagen in het leven. Dat klinkt natuurlijk geweldig mooi, maar cliënten die zich bij mij melden, hebben vaak een hoofd dat overloopt en zien door de bomen het bos niet meer.

In de begin fase van een traject focussen we ons daarom eerst op rust, overzicht, begrip voor jezelf en de voor je omgeving. Met name de omgeving waarin we ons bevinden, wordt regelmatig onderschat. Dat komt vaak omdat we te individualistisch bezig zijn en geen duidelijk beeld hebben van onze positie of rol binnen het werk, het gezin of andere sociale omgeving. We zijn ons vaak niet genoeg bewust van hoe we te werk gaan en wat onze omgeving met ons doet. Het blootleggen van denk- en gedragspatronen vormt de basis voor begrip en zelfinzicht, waarom denk ik wat ik denk en waarom doe ik wat ik doe. Hoe ga je om met dingen van jezelf die je niet leuk vind en hoe ga je om met je eigen weerstand daarvoor. Dit soort uitdagingen kom ik veel tegen en vragen om geduld, acceptatie, een vleugje humor en durf om anders te kijken, anders te denken en uit je comfort zone te stappen.

De Oostenrijkse neuroloog en psychiater Viktor Frankl heeft de holocaust overleeft. Hij heeft een boek (De zin van het bestaan) geschreven over zijn ervaringen in het concentratiekamp waar hij gevangen zat. Tijdens zijn gevangenschap behandelden hij medegevangenen bij zwaarmoedigheid en zelfmoord te voorkomen.

Vooral zijn volgende uitspraak is een bron van inspiratie voor mij als persoon en in mijn werk als therapeut, het is de essentie van psychologische flexibiliteit en veerkrachtig zijn in het leven.

‘Wanneer we niet langer in staat zijn een situatie te veranderen, worden we uitgedaagd onszelf te veranderen.' (Viktor Frankl)

Durf om hulp te vragen en neem contact met me op voor een kosteloos intake gesprek.